Niewiele jest rzeczy na temat Jokera, o których jeszcze nie powiedziano. To prawdopodobnie jeden z najbardziej kontrowersyjnych i najbardziej podziwianych filmów dekady, który wywołał wielką dyskusję, jeszcze przed premierą, na temat zdrowia psychicznego, przemocy i relacji między nimi. Podczas pokazów na całym świecie było wiele zgłoszeń, a wojsko amerykańskie wydało notę dotyczącą bezpieczeństwa publicznego i prośby o pozostanie niezwykle czujnym po premierze filmu. Teraz, gdy zainteresowanie zaczyna słabnąć, a każdy krytyk stąd do Timbuktu dorzucił już swoje trzy grosze, rzućmy okiem na Jokera.
Personifikacja mema „forever alone”, nieudany komik Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) poszukuje kontaktu, gdy idzie ulicami miasta Gotham. Walcząc z mimowolnym śmiechem, Fleck jest ofiarą niemal ciągłego znęcania się nad mieszkańcami Gotham, a jedyną pociechę znajduje w zaniedbanym mieszkaniu, które dzieli z chorą matką. Wyobcowany, zastraszany i lekceważony przez społeczeństwo, Fleck zaczyna powoli pogrążać się w szaleństwie, stając się kryminalistą, Jokerem.
Po pierwsze, a na pewno najważniejsze, nie ma słów na opisanie pracy Phoenixa. Aktorskie arcydzieło to określenie nie będące nawet blisko oddania tego występu. Oprócz utraty 23 kilogramów wagi dla tej roli, na planie Phoenix daje z siebie absolutnie wszystko. To jest praktycznie jego film, jako że pojawia się w prawie każdej klatce - i przyciąga uwagę publiczności, w każdej sekundzie coraz bardziej pogrążając się w szaleństwie. Od lat jestem fanem Phoenixa i wydaje mi się, że jest to rola, dla której się urodził. Jeśli nie wyjdzie z gali z nagrodą Akademii dla najlepszego aktora, to świat widocznie nie jest go wart.
Film jest absolutnie oszałamiający. Brudne, zimne Gotham jest żywą, oddychającą scenerią dla filmu i postacią tak samo jak Joker. Nigdy wcześniej miasto pełne przestępczości nie było tak żywe i tak niebezpieczne na ekranie, kreowane przez operatora Lawrence'a Shera i fenomenalnie podkreślająca klimat muzykę Hildura Guðnadóttira. Todd Phillips jest równie wspaniały - nieźle jak na faceta, który wyreżyserował trylogię Kac. Tempo jest intensywne i utrzymuje stałe poczucie przerażenia, którego kulminacją jest wstrząsająca sekwencja Murraya Franklina (świetny występ Roberta De Niro).
Po pierwsze, a na pewno najważniejsze, nie ma słów na opisanie pracy Phoenixa. Aktorskie arcydzieło to określenie nie będące nawet blisko oddania tego występu. Oprócz utraty 23 kilogramów wagi dla tej roli, na planie Phoenix daje z siebie absolutnie wszystko. To jest praktycznie jego film, jako że pojawia się w prawie każdej klatce - i przyciąga uwagę publiczności, w każdej sekundzie coraz bardziej pogrążając się w szaleństwie. Od lat jestem fanem Phoenixa i wydaje mi się, że jest to rola, dla której się urodził. Jeśli nie wyjdzie z gali z nagrodą Akademii dla najlepszego aktora, to świat widocznie nie jest go wart.
Film jest absolutnie oszałamiający. Brudne, zimne Gotham jest żywą, oddychającą scenerią dla filmu i postacią tak samo jak Joker. Nigdy wcześniej miasto pełne przestępczości nie było tak żywe i tak niebezpieczne na ekranie, kreowane przez operatora Lawrence'a Shera i fenomenalnie podkreślająca klimat muzykę Hildura Guðnadóttira. Todd Phillips jest równie wspaniały - nieźle jak na faceta, który wyreżyserował trylogię Kac. Tempo jest intensywne i utrzymuje stałe poczucie przerażenia, którego kulminacją jest wstrząsająca sekwencja Murraya Franklina (świetny występ Roberta De Niro).
Jednak Joker nie jest idealny. Mimo że widocznie wzorowany na pracach Martina Scorsese (szczególnie Taxi Driver i The King of Comedy), film często wychodzi poza hołd i wydaje się niemal tworem wtórnym. Niektóre potencjalnie szokujące momenty filmu były zabijane przez fakt, że czułem się tak, jakbym widział je wcześniej w tych wcześniejszych (i lepszych) filmach Marty'ego. Co więcej, niektóre recenzje filmu dotyczące przedstawiania przemocy są uzasadnione. Chociaż film nie pochwala działań morderstwa Flecka, gdy ten zmienia się w super złoczyńcę, to jednak nie potępia ich. Śledzimy jego gwałtowny wzrost i transformację, ale film nigdy nie przestaje pytać, czy jego działania są w porządku (oczywiście nie są). Istnieją też inne problemy, ale różnią się one w zależności od odbiorcy. Gdy oglądałem go po raz drugi, poszedłem z moim przyjacielem, który absolutnie uwielbiał film i nie mógł znaleźć żadnej skazy. To magia kina.
Chociaż Joker nie jest „filmem roku” ani „arcydziełem”, niektórzy go tak opisują, z pewnością znajdzie się w TOP 5. Ten intensywny i niepokojący film jest jednym z najbardziej realistycznych przedstawień szaleństwa i morderstwa, jakiego kiedykolwiek byłem świadkiem i wyszedłem z kina, czując się nie podniecony, ale zaniepokojony. To były wstrząsające i niekomfortowe dwie godziny, z naprawdę mistrzowskim (i przerażającym) trzecim aktem. Pochwalam wszystkich zaangażowanych w to, że film został nakręcony i wydany przez tak ogromne studio - to tak naprawdę studium postaci niezależnych, przebrane za komiksowy przebój. Ale tym lepiej dla niego.
Chociaż Joker nie jest „filmem roku” ani „arcydziełem”, niektórzy go tak opisują, z pewnością znajdzie się w TOP 5. Ten intensywny i niepokojący film jest jednym z najbardziej realistycznych przedstawień szaleństwa i morderstwa, jakiego kiedykolwiek byłem świadkiem i wyszedłem z kina, czując się nie podniecony, ale zaniepokojony. To były wstrząsające i niekomfortowe dwie godziny, z naprawdę mistrzowskim (i przerażającym) trzecim aktem. Pochwalam wszystkich zaangażowanych w to, że film został nakręcony i wydany przez tak ogromne studio - to tak naprawdę studium postaci niezależnych, przebrane za komiksowy przebój. Ale tym lepiej dla niego.
★★★★☆
Sam Love
No comments:
Post a Comment