„Rage 2”, kontynuacja „Rage”, to najnowsza gra, wydana przez Bethesdę i opracowana wspólnie przez Id (twórców „Doom”) oraz Avalanche Games, którzy stworzyli chociażby „Mad Maxa”. To kolejna strzelanka z perspektywy pierwszej osoby, tym razem osadzona na postapokaliptycznym pustkowiu. Wcielamy się w postać Walkera, ostatniego ocalałego strażnika, który musi pozostać przy życiu wśród mutantów.
Po rozgrywce od razu widać, że zaczerpnięto wielu inspiracji z „Doom’a”. Zdolności od podwójnego skoku do stąpnięć można rozwijać zgodnie z własnymi upodobaniami. Bronie mają drzewka ulepszeń, ale są dość małe i liniowe.
Avalanche zafundowało nam otwarty świat gry i niestety jest to miejsce, w którym gra szybko się wykłada, zwłaszcza w rywalizacji z innymi otwartymi światami, takimi jak w „Red Dead Redemption 2” czy „Assassin's Creed: Odyssey”. Problem z tworzeniem postapokaliptycznego pustkowia polega na tym, że zawsze będzie raczej pustawe i martwe (i brązowe, z różnymi odcieniami brązu, czasami trochę bardziej brązowe) do tego mam wrażenie, że Avalanche po prostu wystrzelało się z pomysłów na to czym zapełnić świat.
Oczywiście, na całej mapie można znaleźć wiele zadań, ale te działania są dość ograniczone, ponieważ są to głównie obszary eksploracji lub walka z jedną z frakcji w grze. Dochodzę do wniosku, że gra staje się dość powtarzalna, a ponieważ główna fabuła jest dość krótka jak na grę tego gatunku, to dużo czasu powinniśmy poświęcić na wykonywanie tych właśnie działań pobocznych. Jestem pewna, że znajdą się osoby, które przyznają, że nie można w kółko strzelać w głowę tym samym 2 - 3 bandyckim modelom postaci, zanim stanie się to trochę nudne.
Podczas podróży przez świat z pewnością zauważycie kilka zapierających dech w piersiach scen. Gra jest graficznie jest bardzo zaawansowana, jak można by oczekiwać po silniku Id. Twórcy starają się dodać trochę koloru w mieście, ale wydaje mi się, że trochę to nie pasuje, świat jest inny i nie tak powinno wyglądać Rage.
Wszystko to może nie mieć znaczenia, jeśli Id i Avalanche przedstawią historię z doskonałą narracja i historią, ale tu znowu się potykają. Główny bohater gry jest niepodobny do siebie i nie można się nie niego przywiązać przez te okropne żarty podczas mordowania setek bandytów i mutantów. Uważam Walkera za zbyt aroganckiego i całkowicie zniechęciło mnie to do jego sprawy. Historia jest podobna do poczynań złoczyńcy z filmu science-fiction z lat 90., a puenta na koniec gry naprawdę nie była warta wszystkich nudnych starań. Jeśli mam być szczera, czułam, że mógłabym poświęcić swój czas na wiele ciekawszych rzeczy.
Avalanche zafundowało nam otwarty świat gry i niestety jest to miejsce, w którym gra szybko się wykłada, zwłaszcza w rywalizacji z innymi otwartymi światami, takimi jak w „Red Dead Redemption 2” czy „Assassin's Creed: Odyssey”. Problem z tworzeniem postapokaliptycznego pustkowia polega na tym, że zawsze będzie raczej pustawe i martwe (i brązowe, z różnymi odcieniami brązu, czasami trochę bardziej brązowe) do tego mam wrażenie, że Avalanche po prostu wystrzelało się z pomysłów na to czym zapełnić świat.
Oczywiście, na całej mapie można znaleźć wiele zadań, ale te działania są dość ograniczone, ponieważ są to głównie obszary eksploracji lub walka z jedną z frakcji w grze. Dochodzę do wniosku, że gra staje się dość powtarzalna, a ponieważ główna fabuła jest dość krótka jak na grę tego gatunku, to dużo czasu powinniśmy poświęcić na wykonywanie tych właśnie działań pobocznych. Jestem pewna, że znajdą się osoby, które przyznają, że nie można w kółko strzelać w głowę tym samym 2 - 3 bandyckim modelom postaci, zanim stanie się to trochę nudne.
Podczas podróży przez świat z pewnością zauważycie kilka zapierających dech w piersiach scen. Gra jest graficznie jest bardzo zaawansowana, jak można by oczekiwać po silniku Id. Twórcy starają się dodać trochę koloru w mieście, ale wydaje mi się, że trochę to nie pasuje, świat jest inny i nie tak powinno wyglądać Rage.
Wszystko to może nie mieć znaczenia, jeśli Id i Avalanche przedstawią historię z doskonałą narracja i historią, ale tu znowu się potykają. Główny bohater gry jest niepodobny do siebie i nie można się nie niego przywiązać przez te okropne żarty podczas mordowania setek bandytów i mutantów. Uważam Walkera za zbyt aroganckiego i całkowicie zniechęciło mnie to do jego sprawy. Historia jest podobna do poczynań złoczyńcy z filmu science-fiction z lat 90., a puenta na koniec gry naprawdę nie była warta wszystkich nudnych starań. Jeśli mam być szczera, czułam, że mógłabym poświęcić swój czas na wiele ciekawszych rzeczy.
Uwielbiałam „Rage”, które ukazało się w 2011 roku. Mimo paru problemów można było poczuć że to ambitny tytuł, gra miała serce i była pełna pasji. „Rage 2” wydaje się puste, więc jeśli kupować to na przecenie (lub z drugiej ręki). Rozgrywka od czasu do czasu jest zabawna, ale zawodzi prawie wszystko inne.
★★☆☆☆
Hannah Read
No comments:
Post a Comment